Zarząd ZMP pisze w swojej opinii, że z uzasadnienia do projektu należy wyeliminować pojęcie „tzw. luki planistycznej”. 
„Pojęcie luki planistycznej jest nieuprawnione i prawnie wątpliwe. Plany szczegółowe opra­cowywano tylko dla terenów wskazanych w planie ogólnym albo – wg ustawy z 1984 r. – „w miarę potrzeb”. Nie kierowano się przy tym wartością nieruchomości. „Tzw. luka planistyczna” (pojęcie to nie uwzględnia zmiany zasad planowa­nia) mogłaby zatem dotyczyć jedynie planów szczegółowych, których sporządzenie było obowiąz­kowe. Niesporządzenie planów dla innych obszarów NIE może być traktowane jako zaniechanie.” - czytamy w opinii.

Dalej Zarząd Związku zwraca uwagę, że miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego można ewentualnie porównywać tylko z planami szczegółowymi wg ustawy 1984 i to z zastrzeżeniem, że planowanie w myśl tamtej ustawy ignorowało finanse (w ogóle nie odnosiło się do wartości).

Zarząd podkreśla także, że wbrew stanowisku TK, ustawa z 1994 roku (weszła w życie w 1995 i wprowadziła odszkodowania) odnosiła się nie tylko do wartości, ale także do sposobu faktycznego użytkowania.

„Trzeba tak zbudować przepis, żeby ograniczyć roszczenia do rzeczywistych, poniesionych, a nie potencjalnych szkód, co pozwoli pogodzić indywidualny interes obywatela z interesem społeczności lokalnej” - czytamy w opinii.